عکس لباس محلی دخترانه + زیباترین لباس های محلی انتخاب شده در سال گذشته
مدل تونیک زنانه + شیک ترین مدل های تونیک زنانه امسال را اینجا ببینید
مدل تونیک زنانه مدل تونیک زنانه + شیک ترین مدل های تونیک زنانه امسال را اینجا ببینید همگی در سایت مگسن.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد. تونیک زنانه یک …
مدل لباس با پارچه مخمل پلنگی + پرطرفدارترین و شیک ترین مدل های لباس زنانه با پارچه مخمل پلنگی ترند 1403
مدل لباس با پارچه مخمل پلنگی مدل لباس با پارچه مخمل پلنگی + پرطرفدارترین و شیک ترین مدل های لباس زنانه با پارچه مخمل پلنگی ترند ۱۴۰۳ همگی در سایت مگسن.امیدواریم این …
مدل مانتو جلو بسته کوتاه زنانه و دخترانه شیک
مدل مانتو جلو بسته کوتاه مدل مانتو جلو بسته کوتاه زنانه و دخترانه شیک همگی در سایت مگسن.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد. انواع مانتو جلوبسته همواره مورد توجه …
عکس لباس محلی دخترانه
عکس لباس محلی دخترانه + زیباترین لباس های محلی انتخاب شده در سال گذشته همگی در سایت مگسن.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.
لباس در سراسر جهان، نماینده بخشی از فرهنگ، تاریخ و هویت هر کشور شناخته میشود. وجود اقوام مختلف گیلک، آذری، کرد، لر، بلوچ، قشقایی، عرب، بختیاری، ترکمن و غیره در گوشه و کنار ایران و فرهنگهای متفاوت هریک از آنها، تنوع دلپذیری از پوششهای رنگارنگ را در کشور پدید آورده است. به عبارت بهتر، در هر برش، دوخت و تزیینات خاص لباسهای سنتی ایرانی، نمادی از فرهنگ هر قوم یا قبیله را میتوان یافت.
لباسهایی که با توجه به نوع آبوهوا در مناطق مختلف از جنسها و رنگهای گوناگون تهیه میشوند و خود بهتنهایی میتوانند معرف گوشهای از هویت هر فرد، سن و سال، تجرد یا تاهل، موقعیت اجتماعی و مواردی از این دست باشند. هرچند استفاده از این لباسها در برخی از استانها رو به فراموشی است، همچنان بخشی از اقوام ایرانی به پوشیدن لباسهای خاص خود اصرار دارند و عدهای دیگر، در جشنها و آیینهای مختلف به سراغ آن میروند.
تنوع آب و هوایی ایران در کنار آداب و رسوم و فرهنگهای قومی قبیلهای، پوششهای مختلفی را در اقصی نقاط کشور پدید آورده است. پوششهایی که با طراحی خاص و رنگهای متفاوت، هریک بهتنهایی میتوانند معرف بخشی از تنوع فرهنگی ایران زمین باشند. برخلاف جوامع شهری که سبکی واحد را در پوشش خود رعایت میکنند، مردمان نواحی مختلف ایران، الگوی متفاوتی در لباس پوشیدن دارند. الگویی که از فلسفهای خاص سخن میگوید و در پس همه طرحها و رنگهای آن، بخش وسیعی از سنت و فرهنگ و هویت ایرانی را میتوان جستوجو کرد.
فلسفه لباسهای محلی ایران نیز در نقاط مختلف و بنا بر جغرافیای محیط، سن و سال، تجرد یا تاهل، جایگاه و موقعیت اجتماعی، تیره و قبیله و موارد مشابه تعریف میشود. مردمان شمال ایران با الهام از طبیعت سبز و شاداب خود، لباسهای رنگین و شادی بر تن میکنند. مردمان ناحیه جنوب کشور، گرمای هوای شرجی را با پوشیدن لباسهای نازک و خنک به تعادل میرسانند. فلسفه لباس مردم ناحیه کویر نیز همخوانی عجیبی با جغرافیای زندگی آنان دارد و از این جهت، اغلب به سراغ رنگ سپید میروند تا تحمل گرمای خشک ناحیه بیابانی راحتتر باشد.
اهالی نواحی کوهستانی و عشایر، از شلوار بسیار گشاد استفاده میکنند تا تردد راحتتری داشته باشند و در نواحی سردسیر، کلاه و روسری پشمی بر سر میگذارند تا از سرمای هوا در امان بمانند. بهطور کل، فلسفه هریک از لباسهای محلی زنان و مردان اقوام ایرانی در سازگاری با طبیعت و نوع زندگی آنها و نیز ارزشهای فرهنگی هر قوم تعریف میشود.
لباسهای مردم ایران زمین چون بسیاری از دیگر نقاط دنیا، با تاثیر مستقیم از عوامل محیطی، آبوهوای محل زندگی، اعتقادات مذهبی و باورهای فرهنگی شکل گرفت و در گذر زمان، گاه با تغییر و تحولات جزئی نیز روبهرو شد.
مهمترین ویژگی مشترک لباس اقوام ایرانی بهخصوص لباس بانوان ایرانی در گذشته، تنوع رنگی بسیار بود. پیشینیان این سرزمین تاکید بسیاری به استفاده از رنگها در لباسهای خود داشتند و معتقد بودند که رنگ لباس باید نشاط روحی ایجاد کند. از این جهت، لباس سنتی زنانه در میان اقوام مختلف این سرزمین، جشنوارهای از رنگهای مختلف را به نمایش میگذارد.
معمولا لباسها را با انواع دوختهای تزیینی، سنگ و مهره و سکه و سوزندوزیهای ابریشمی زینت میدادند تا چشمنواز جلوه کند. علاوه بر زیبایی، کاربردی بودن این لباسها نیز همواره مدنظر قرار میگرفت و حتی زنان عشایر با وجود لباسهای بلند و گشاد و چندلایه، بهسادگی میتوانستند کارهای روزمره خود را انجام دهند.
برخی از این لباسها در گذر زمان و بهدلایل مختلف تغییر کردهاند یا کمرنگ شدهاند؛ برای مثال، گاه استفاده از پارچههایی چون ابریشم یا تزییناتی چون طلا و نقره در لباسهای سنتی امروزی مقرون بهصرفه نیست. برخی از هنرهای دوخت و دوز گذشتگان، منسوخ یا به دست فراموشی سپرده شده است یا با سلایق جدیدتر سازگاری ندارد.
بسیاری از مردم به مرور زمان، همرنگ شدن با جامعه را ترجیح دادند و لباسهای محلی از کنج خانه به موزه پیوستند یا تنها در مراسم خاص و تشریفاتی ظاهر شدند؛ با این حال، خوشبختانه هنوز برخی از اقوام ایرانی، چون گذشته به پوشیدن لباسهای سنتی خود اصرار دارند و این فرهنگ اصیل را به نسلهای بعد از خود نیز منتقل میکنند.
لباس محلی هر منطقهای میتواند نشان دهنده عوامل متفاوتی از جمله فرهنگ، مذهب، زبان، شغل و رویارویی با طبیعت باشد. یکی از این لباسهای محلی، لباسهای زیبای قوم آذربایجانی ایران است. لباس محلی آذریها سرشار از رنگهای زیبا، نقشهای جذاب، منجوقکاریهای رنگارنگ و چینهایی است که فرهنگ و منزلت اجتماعی مردمان این خطه را به تصویر کشیده و حتی میتواند بیانگر سن آنها باشد.
آذریهای ایران دومین گروه قومی ایران پس ازفارسی زبانان هستند که در گوشه شمال غربی کشور از شمال غربی دریای خزر تا دریاچه ارومیه بیشترین جمعیت را تشکیل میدهند.استان آذربایجان خود دارای قومهای بزرگی است که در این استان به وجود آمده و شکل گرفته اند. اگر بخواهیم یک تقسیم بندی کلی برای این اقوام در نظر بگیریم آنها را به سه دسته کلی تقسیم میکنیم. قوم بزرگ آذری، قوم کرد و قوم عشایر و ایلهای مربوط به این استان است. هرکدام از این قومها دارای پوشش متفاوت و مخصوص به خود هستند و لباس محلی آذری هرکدام از این قومها با هم فرق دارد.
پارچههایی که در استان آذربایجان بسیار پرکاربرد بوده و رواج دارند شامل پارچههای ساتن، ترمه، موسلین، تافتا و مخمل است. لباس محلی آذری دخترانه نیز بیشتر با جنسهای مخمل، ابریشم و ترمه تهیه میشود و زنان و دختران این استان بیشتر به این جنسها علاقه دارند. ثروتمندان حتی برای لباسهای زیر خود نیز ابریشم را انتخاب و استفاده میکنند. همچنین از رنگهای شاد و سرزنده به همراه زیورآلات زیبا در لباس محلی دختران آذری استفاده میشود.
لباس کردی از قدیمیترین و متنوعترین لباسهای محلی ایرانی به شمار میآید که پیشینهای به قدمت اقوام کرد این سرزمین دارد. در نخستین تصاویری که لباس کردی را به نمایش گذاشته است، نقش برجستههای هخامنشی خودنمایی میکند. مردانی که در حجاریهای ورودی کاخ آپادانا دیده میشوند نیز لباسی مشابه لباس محلی کردی بر تن دارند.مردمان این ناحیه هنوز از پوشش سنتی خود بهصورت روزمره استفاده میکنند و راحتی و نشاط را همزمان به خود هدیه میدهند. این لباسها چون دیگر پوششهای محلی ایرانی از اجزای مختلفی تشکیل شده است و به غیر از تفاوتهای جزئی، در کلیت شباهت بسیاری به یکدیگر دارد. بر اساس منطقه، پوشش زنان و مردان کرد نیز به نامهایی چون لباس اورامی، سقزی، مریوانی و عناوینی از این دست نامگذاری میشوند.
لباس زنان کردی را شاید بتوان جشنوارهای از رنگهای مختلف دانست که شکوه کوهستان و زیبایی دشت را همزمان به نمایش میگذارد. این پوشش در دو نوع روزمره و مجلسی طراحی و با پارچههایی از جنس حریر، تور، مخمل و ساتن دوخته میشود. لباس را با تزئیناتی چون ملیلهدوزی، منجوقدوزی، پولکدوزی، سرمهدوزی و سنگدوزی آراسته میکنند و طراحی پارچههای آن نیز بسیار چشمنواز است.پوشش سنتی زنان کرد، اغلب ۱۱ جزو مختلف دارد و کفش، شلوار، زیرپیراهن، پیراهن، جلیقه، قبا، نیمتنه یا یل، دستمال سهگوش زینتی، عمامه، روسری یا گاهی سربند، ماهیت کلی آن را تشکیل میدهد.
قوم لر بهعنوان یکی از اصیلترین اقوام ایرانی شناخته میشوند که آنها را به دو گروه لر بزرگ و کوچک تقسیم میکنند. ایل بزرگ بختیاری، طوایف ممسنی و بویراحمدی را «لر بزرگ» و مردمان لرستان امروزی و بخشهایی از همدان و ایلام را بهعنوان «لر کوچک» میشناسند. لباس محلی هر دو گروه در کلیات یکسان است و تنها تفاوتهای کوچکی در ایلهای مختلف به چشم میخورد.همزیستی مردم لر زبان با طبیعت (چون سایر اقوام ایرانی) و ویژگیهای جغرافیایی اقلیم آنها، نقش مهم و تعیینکنندهای در طراحی لباسهای سنتی این قوم دارد. این لباسها به دو دسته کلی لباس محلی لری فیلی و لباس محلی بختیاری تقسیم میشوند. لری فیلی لباس مخصوص مناطق لرستان و همدان و ایلام را گویند و لباس محلی بختیاری نیز چنانچه از نامش بر میآید، به عشایر بختیاری اختصاص دارد که غرب اصفهان، شرق لرستان و شرق، شمال شرق و جنوب شرق خوزستان، قلمرو آنها را تشکیل میدهد. لباس لری استان کهگیلویه و بویراحمد نیز در خرداد ماه سال ۱۳۹۷ خورشیدی به ثبت ملی رسید.
شرایط اقلیمی از یک سو و نیاز از سوی دیگر، طراحی پوشش بانوان لرستان را رقم زد. تغییر رنگ پارچههای لباس زنان لر نشان از شان اجتماعی، سن و موارد مشابه دیگر دارد. ازاینرو، زنان مسنتر از پارچههایی به رنگ تیره با طرحهای ساده و سربندی سیاه و سفید استفاده میکنند و زنان جوان، لباسهای شاد و رنگارنگ به تن دارند. سرپوش، تنپوش، بالاپوش و پاپوش، اجزای اصلی این لباس محلی را تشکیل میدهند.«سرون» یا سربند در واقع، همان چارقدی است که زنان لر به سر میبندند؛ بهطوری که تنها قسمتی از موهای سر را پوشانده و گیسوان از کنار گوشها روی شانه آویزان میشود. قسمت جلوی سرون را در گذشته با مهرههای نفیس و زیبا و قطعههایی از طلا و نقره تزیین میکردند که امروزه این سنگهای تزیینی گرانقیمت با زیورآلات بدلی جایگزین شده است. زنان لر در مراسم شادی و عروسی از سرونهای رنگی و در ایام سوگواری، از سرون سیاه استفاده میکنند که گاه بلندای این سربند تا پشت زانو نیز میرسد.
لباس لری مردانه سادهتر از نوع زنانه طراحی شده است و در عین حال، زیبا و باشکوه به نظر میآید. این نوع از لباس محلی شامل کلاه نمدی با سربند، پیراهن، شلوار، سُتِره، شال، گیوه و شولا (برای چوپانان) میشود. «کلاه نمدی» چنانچه از نامش بر میآید، از جنس نمد بافته میشود و بلندی آن میتواند در اندازه تقریبی ۲۵ تا ۲۸ سانتیمتر باشد. رنگ این کلاه اغلب مشکی است و گرد و بدون لبه دوخته میشود.