لباس کردی کرمانشاهی

لباس کردی کرمانشاهی + زیباترین لباس های کردی کرمانشاهی پاییز امسال همگی در سایت مگسن.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

لباس های محلی کردی بخشی از آداب و رسوم کردستان است لباس های مردانه و زنانه کردی یکی از لباس های اصیل ایرانی است که آنچه شما را به وجد می آورد رنگ آمیزی، شلال دوزی، پولک دوزی بر روی لباس زنان است.

کردهای ایران یکی از قدیمی ترین اقوام ایرانی از قومیت کرد هستند تاریخچه لباس کُردی به قدمت مردمان کُرد باز می گردد. لباس های کردی امروزی در تزیینات و طرح پارچه ها بسیار متنوع تر شده اند اما شکل و ساختار آنها تفاوت زیادی با نمونه های سنتی قدیم آن ندارد.طراحی لباس محلی کردی زنانه بر پایه باورهای مختلف رایج در میان این مردم بوده است. یکی از مهم ترین ابزارها برای آشنایی با فرهنگ مردمان یک کشور یا قوم، لباس محلی ساکنان آن منطقه است.

قوم کرد در استان کردستان، کرمانشاه، ایلام، بخشی هایی از ارومیه، خراسان زندگی می کنند. البته یادتان باشد لباس کرمانشاهی متفاوت از لباس کردهای سنندج است و با هم شباهت های را نیز دارد .

شما می توانید با توجه به رنگ، شکل، جنس و زیور آلات لباس، به طبقه اجتماعی و میزان تمول خانواده پی ببرید. لباس کردی زنانه بیشتر از جنس حریر، تور، مخمل و ساتن بوده که با پولک دوزی، سرمه دوزی، سنگ دوزی، ملیله دوزی، منجوق دوزی و … آراسته می شوند. لباس مجالس و مهمانی ها با لباسی که برای روزمرگی استفاده می شود، بسیار متفاوت است.

پیشینه ی لباس های کردی به دوره ی مادها و ایران باستان بازمی گردد. بر کتیبه ها و سنگ نوشته ‎های به یادگار مانده از قرن های گذشته، تصاویر زیادی از زنان و مردان مناطق مختلف ایران با پوشش های سنتی اهالی کردنشین حک شده است. در این کنده کاری ها، تصاویر زنان و مردان با پوشش کامل و شبیه لباس هایی که اهالی کرمانشاه و سایر مناطق کردنشین بر تن می کنند، قابل مشاهده است. جای خشنودی است که مردمان کرد علاقه ی زیادی به حفظ پوشش های محلی دارند.

بلندی، گشادی، سادگی و حجاب از ویژگی‌های مشترک اغلب لباس‌های محلی ایرانی است، ویژگی‌ای که در لباس کردی یا کرمانشاهی نیز به عیناً قابل‌مشاهده است. لباس محلی یا کردی کرمانشاهی علاوه بر ویژگی‌های بالا از ویژگی‌های دیگری نیز چون رنگ شاد متناسب با طبیعت چهارفصل استان برخوردار است که خود نوعی نشاط و شادابی در بین مردمان سخت‌کوش کوهستان ایجاد کرده است.

حجاب کامل لباس کردی از دیگر ویژگی‌های این لباس است، ویژگی‌ای که علاوه بر تنوع و شادابی باعث ماندگاری آن از گذشته‌های دور تاکنون شده است. یک کارشناس ارشد مردم‌شناسی در خصوص لباس محلی مردم کرمانشاه و ویژگی‌های آن گفت: لباس‌های محلی استان کرمانشاه در حقیقت هویت و جزء جدایی‌ناپذیر از فرهنگ این استان محسوب می‌شود و همچنان اصالت و هویت خود را حفظ کرده و این به دلیل نگرش مردم این خطه به این فرهنگ غنی است.

پوشاک بانوان این ناحیه شامل ۹ قسمت شامل سربند، زیرپوش، پیراهن، جلیقه، نیم‌تنه، قبا، پوشش شنل مانندی به نام ماشته یا چارکه (چادر امروزی)، شلوار و کفش است.لباس‌های بلند و رنگارنگ در عین زیبایی و رنگ متنوعی که دارد، پوشیده بوده و برای راحتی، شلواری نیز زیر لباس در نظر گرفته‌شده است.

پیراهن زنان کرد بلند و گشاد است و معمولاً آن را از پارچه‌ی گل‌دار تهیه می‌کنند. جنس پیراهن زنان گاهی مخمل الوان و گاهی پارچه‌هایی با جنس دلخواه و طرح گل‌دار است. برش این پیراهن بسیار ساده است و بلندای آن تا مچ پا می‌رسد. یقه‌ای گرد مانند دارد. آستین آن که ساده و راسته است و در بعضی نقاط به آن مچ اضافه کنند و برایش دکمه‌ای برای بسته شدن آن می‌گذارند.

اغلب زنان کرد منطقه اورامانات، جوانرود و ثلاث باباجانی آستین پیراهن‌هایشان آستین‌ فراخ‌ و بلند و زبانه‌ای‌ مثلث‌ شکل‌ در انتهای‌ آستین‌ است‌ که به آن «سورانی و یا فقیانه» می‌گویند که به‌نوبه خود کاربردهای متعددی دارد.

زنان در هنگام کار کردن، دو سورانی را به هم گره می‌زنند و آن را پشت سر می‎اندازند؛ به‌این‌ترتیب آستین جمع می‎شود و گاهی آن را تا مچ دست تا روی ساق می‎پیچند تا هنگام کار کردن راحت باشند و در طول فصل زمستان نیز آن را روی آستین «کوا» می‎پیچند؛ به‌این‌ترتیب از نفوذ سرما به داخل آستین جلوگیری می‎کنند و دیگر این‌که هنگام وضو، آستین‎ها را به‌راحتی تا بالای آرنج بالا می‎زنند. به‌این‌ترتیب که با بستن سورانی روی آرنج، مانع پایین آمدن آستین می‎شوند.

«سخمه» جزئی دیگر از پوشاک‌های زیبای بومی و موردعلاقه‌ی زنان کرد این استان است؛ زیرا علاوه بر رنگ، با برش و وضع تزئین خاص خود، امکان استفاده از تزئینات و زیورآلات را به بانوان می‌دهد.«سخمه» نیم‌تنه‌ای جلیقه مانند است که روی پیراهن بلند می‌پوشند و از پارچه‌ ‌زری یا مخمل‌های الوان دوخته می‌شود و دارای آستر و گاه لفاف است.

جلیقه یکی از پوشاک زیبای بومی و موردعلاقه‌ی زنان کرد کرمانشاه بوده که پوششی بی‌آستین تا ناحیه‌ کمر است. یقه‌ این پوشش به شکل هفت یا سه‌گوش و گاه دارای برگردان بوده و بر کناره‌های آن (از بالای یقه تا گوشه‌ها و پهلوها) به پهنای حدود سه انگشت (یک برگردان ساده‌ی پنج‌ سانتی)، یراق‌دوزی و نواردوزی می‌شود. درگذشته زنان کرد روی آن را سکه‌ دوزی می‌کردند.

نیم‌تنه کوتاه و آستین‌داری که آن را «سلته» می‌نامند همانند جلیقه‌ کوتاه است با این تفاوت که آستین دارد. جنس آن مانند جلیقه، مخمل الوان یا زری مرغوب است در پاییز پوشیده می‌شود.تن‌پوش تمام‌قد و بلند دیگری در فصل زمستان پوشیده می‌شود به نام «که وا» که همان قباست و در منطقه قصر شیرین به آن «زون یا زبون» گفته می‌شود.

جنس قبا از مخمل‌های الوان بوده و آستری از جنس پارچه‌های گل‌دار دارد و آستین‌های آن کاملاً ساده است. البته قباهایی که در فصل زمستان استفاده می‌شوند، بیش‌تر مشکی‌ هستند. این قبا تقریباً هم‌اندازه‌ پیراهن دوخته می‌شود. یقه‌ آن به‌صورت هفت بسیار کوچک است و در قسمت جلو تا پایین دو لبه‌ قبا به حالت منحنی، جدای از هم می‌ایستد.

سربند زنان کرمانشاهی از چندین دستمال کلاغی ریشه‌دار تشکیل‌شده که به زیبایی آن افزوده است. این دستمال‌ها را معمول به کلاهی که گاهی شبیه عرق چین است می‌پیچند که ریشه‌های آن به شکل زیبایی در جلو و اطراف سر قرار می‌گیرد.

سربند زنان کلهر (یکی از ایلات کرمانشاه) از ویژگی خاصی برخوردار است و در برخی مناطقی مانند اورامانات ، جوانرود و ثلاث باباجانی از «لچک و کلاه» استفاده می‌کنند که به «کلاو لچک» معروف است.

پوشش‌های بومی و محلی مردم کرمانشاه هنوز هم در بین این مردم چه در روستاها و چه شهرها از این لباس‌ها استفاده می‌شود.لباس‌های محلی کرمانشاه شامل اجزایی چون سرپوش، جلیقه، پیراهن، قبا، روپوش، شلوار و شال بوده و درمجموع اجزای مختلفی دارد.