مدل لباس محلی ترکی + با دیدن این لباس ها عقل از سرتان می رود
تزیین سیب زمینی پیاز عروس با ایده های ساده و بسیار جالب
تزیین سیب زمینی پیاز عروس تزیین سیب زمینی پیاز عروس با ایده های ساده و بسیار جالب همگی در سایت مگسن.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد. تزیینات یکی از …
عکس لباس محلی دخترانه + زیباترین لباس های محلی انتخاب شده در سال گذشته
عکس لباس محلی دخترانه عکس لباس محلی دخترانه + زیباترین لباس های محلی انتخاب شده در سال گذشته همگی در سایت مگسن.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد. لباس در …
مدل ناخن پا + زیباترین و ترندترین ایده ها برای طراحی ناخن پا
مدل ناخن پا مدل ناخن پا + زیباترین و ترندترین ایده ها برای طراحی ناخن پا همگی در سایت مگسن.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد. فصل تابستان برای بسیاری …
مدل لباس محلی ترکی
مدل لباس محلی ترکی + با دیدن این لباس ها عقل از سرتان می رود همگی در سایت مگسن.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.
لباس محلی هر منطقهای میتواند نشان دهنده عوامل متفاوتی از جمله فرهنگ، مذهب، زبان، شغل و رویارویی با طبیعت باشد. یکی از این لباسهای محلی، لباسهای زیبای قوم آذربایجانی ایران است. لباس محلی آذریها سرشار از رنگهای زیبا، نقشهای جذاب، منجوقکاریهای رنگارنگ و چینهایی است که فرهنگ و منزلت اجتماعی مردمان این خطه را به تصویر کشیده و حتی میتواند بیانگر سن آنها باشد.
آذریهای ایران دومین گروه قومی ایران پس ازفارسی زبانان هستند که در گوشه شمال غربی کشور از شمال غربی دریای خزر تا دریاچه ارومیه بیشترین جمعیت را تشکیل میدهند.استان آذربایجان خود دارای قومهای بزرگی است که در این استان به وجود آمده و شکل گرفته اند. اگر بخواهیم یک تقسیم بندی کلی برای این اقوام در نظر بگیریم آنها را به سه دسته کلی تقسیم میکنیم. قوم بزرگ آذری، قوم کرد و قوم عشایر و ایلهای مربوط به این استان است. هرکدام از این قومها دارای پوشش متفاوت و مخصوص به خود هستند و لباس محلی آذری هرکدام از این قومها با هم فرق دارد.
پارچههایی که در استان آذربایجان بسیار پرکاربرد بوده و رواج دارند شامل پارچههای ساتن، ترمه، موسلین، تافتا و مخمل است. لباس محلی آذری دخترانه نیز بیشتر با جنسهای مخمل، ابریشم و ترمه تهیه میشود و زنان و دختران این استان بیشتر به این جنسها علاقه دارند. ثروتمندان حتی برای لباسهای زیر خود نیز ابریشم را انتخاب و استفاده میکنند. همچنین از رنگهای شاد و سرزنده به همراه زیورآلات زیبا در لباس محلی دختران آذری استفاده میشود.
بُرک: نوعی کلاه است که همراه با لباس محلی آذری به کار رفته و کامل کننده آن است. برک هم به صورت ساده و هم به صورت تزیین شده مورد استفاده قرار میگیرد. برای تزیین این کلاهها از پولکهای رنگی و سکههای قدیمی استفاده میشود. دختران بر اساس سلیقه به انتخاب هر کدام از این کلاهها میپردازند و اغلب از پولکهای رنگی استفاده میکنند.
کؤینَک: به پیراهنی گفته میشود که قد آن به ۱۵۰ سانتیمتر میرسد و دارای شانههای بدون درز و دامن پرچین و چند طبقه است.
جبکن: لباسی با آستینهایی است که از شانه گشاد میشوند و بر روی کوینک قرار میگیرد. جبکن دارای انواع مختلفی است. آرکالیک: نوعی لباس محلی آذری دخترانه است که دارای آستینهای بلند و گشاد بوده و یقه بازی دارد که با یک دکمه از دو طرف به هم رسیده و در وسط بسته میشود.
لباده: به لباسی گفته میشود که تا زیر کمر بلندا دارد. آستینهای این لباس تا آرنج است. این لباس باز بوده و در دو طرف خود دارای بالهایی است. کوردو: لباسی بدون آستین و کوتاه همانند جلیقه است که بیشتر در فصلهای سرد سال از آن استفاده میشود. این نوع جلیقه با سکه تزیین شده است.
لباس محلی آذری در زنان با نقشها و تزیینات متنوع و همچنین رنگهای زیبا، لباس سنتی زیبایی را خلق کرده است. در بیشتر این لباسها از پارچههای ترمه، ابریشم و مخمل استفاده شده است. رنگ لباسها متنوع است و دختران مجرد برای لباسهای خود بیشتر رنگهای شاد و زنان بیشتر رنگهای ملایم را انتخاب میکنند. همچنین تزیینات لباس زنان نسبت به دختران، کمتر است.
طرحهای بته جقه لباس ترکها در همه جا مشهور است و با شالهای بلند و مزین شده به پولکهای طلایی، زیبایی آنها را چندین برابر میکند. لباس بانوان ترک زبان معرف سنشان است. جوانترها لباسهای رنگی و شاد بر تن میکنند و افراد مسنتر لباسهای ساده و رنگهای ملایم را برای خود انتخاب میکنند. لباس بانوان ترک زبان، سالانه توریستهای زیادی را به آن منطقه میکشاند تا این هنر کهن ایرانی را از نزدیک ببینند.
در آذربایجان لباسها علاوه بر تزیینات و تکنیک دوختشان، با پارچههای به کار رفته نیز خود را نمایان میسازند. فراوانی و ارزانی مواد خام در این سرزمین کهن، موجب شده است تا پارچه بافی با پشم و ابریشم توسعه فراوانی داشته باشد.
زنان این خطه بیشتر به تهیه لباسهایی از جنس ابریشم، ترمه یا مخمل علاقهمند بوده و مردانشان اغلب از پارچههای پشمی لباس بر تن میکنند. هر دو جنس در لباس زیر بیشتر از پارچههای پنبهای بهره میبرند؛ اما ثروتمندان حتی در لباس زیر نیز ابریشم استفاده میکنند. لباس دختران جوان از رنگهای زنده و شاد بوده و زیورآلاتی به آن دوخته شده است، ولی زنان سالمند در نوع پوشش خود از لباسهایی با رنگهای ملایم و تزیینات بسیار کمی بهره میبردند.
یایلیق، نوعی سربند است که اکثر اوقات وسط آن کاملا به رنگ مشکی و حاشیه آن نیز همیشه به رنگ قرمز است که اغلب زنان مسن برای نگه داشتن چارقد آن از بالای پیشانی روی چارقد یا روسری میبندند. در واقع چارقد پارچه مربعی از ابریشم، نخ یا جنس دیگری است که بهطور مورب تاخورده و زنان آن را برای پوشش سر میپوشند. سر بزرگش در پشت گردن قرار میگیرد و دو دنبالهاش با یک سنجاق، زیر چانه بسته میشود.
روسری بانوان ترک، موهای آنان را کاملاً میپوشاند. این روسریها که به آنان چارقد میگویند، صورت آنان را تا ناحیه چانه میپوشاند. چارقد سایز بزرگی دارد که روسری، نوع کوچک شده آن است. چارقد معمولاً از پارچههای گلدار دوخته میشود.
تا قبل از موضوع کشف حجاب که در سال ۱۳۱۴ بهوسیله رضاخان اتفاق افتاد، پوشاک مردان این ناحیه نیز همانند دیگر نقاط ایران شامل کوینک (پیراهن) سفید آستیندار با یقهای گرد یا آخوندی میشد. یکی از تنپوشهای مردان همان کتهای بلند دوره قاجار بود که در زبان ترکی محلی آرخالیق (بوزملی دن) نامیده میشد.
در گذشته کفش معمولی مردان نیز از گالش و چاروق بود که نوع دوم از پوست احشامی مانند گاو میش تهیه میشد. بعدها به مرور ایام کفشهای فعلی و امروزی جایگزین آنها شد. با آغاز حکومت پهلوی، بهتدریج این روند برچیده شده و لباسهای سنتی جای خود را به کت و شلوار و پیراهنهای امروزی داد. همچنین علاوه بر سرپوشهایی مانند عرقچین و یون بورک (کلاهی از جنس الیاف پشم گوسفند) استفاده از کلاههای لبهدار نیز در بین مردان معمول شد.
از دیگر لباسهای بانوان میشود به جبکن اشاره کرد که جایگاه خاص و ویژهای در اقوام ترک دارد. این لباس که تمامی بدن را میپوشاند، آستینهایی بلند دارد که از شانه به پایین گشاد و آزاد میشود. جبکن معمولاً از جنس ابریشم و مخمل دوخته میشود و زیر آن آستر دارد.
لباس های محلی مشخصه و نماد فرهنگ، تاریخ، هویت و شناسنامه هر منطقه است که طی سالیان متمادی در بیشتر نقاط کشور پهناورمان دچار تغییر شده و دیگر کمتر سراغی از لباس های سنتی و قدیمی گرفته می شود. گرچه ‘مهارت دوخت لباس های محلی و سنتی آذربایجان شرقی’ در فهرست میراث ناملموس آثار ملی کشور ثبت شده است، اما لباس محلی و سنتی در شهرهای این استان نیز منسوخ شده و بجز در برخی مراسم ویژه، بعضی روستاها و ایل های عشایر، در جای دیگر نشانی از آن دیده نمی شود. ایلات مشهور آذربایجان شرقی همچون شاهسون و ارسباران و برخی از روستاها از معدود محل هایی است که هنوز زنان از پوشش لباس های محلی استفاده می کنند و تحت تاثیر مد و رسانه قرار نگرفته اند.
در خصوص لباس مردانه آذربایجانی باید گفت ‘دوزملی آرغالیخ’ نام لباس مردانه بوده و به معنی لباس چین دار است که در مناطق شهری و روستایی رواج داشت؛ این لباس نیم تنه بوده و از کمر به صورت دامن است .شلوار مردانه سنتی استان هم در ساق پا تنگ و بالای آن گشاد است، جوارب محلی هم که در تصویر مشاهده میکنید، یکی از اکسسوری های رایج لباس محلی آذربایجان شرقی است .سرپوس(کلاه) مردان دارای تنوع زیاد بوده و با نام های ‘پاپاخ’، ‘دری بورکی’ ، ‘سرداری’، ‘پهلوی’ و قزاقی که وارداتی بودند، مورد استفاده قرار می گرفتند .